Afgelopen donderdag was de start van Prem’s nieuwe programma. Vorig jaar hielp Prem nog kinderen uit groep 8 door de Cito periode heen. In zijn nieuwe programma ‘ De Herkansing’ (elke donderdag op Nederland 1 van 22.25 uur tot 23.00 uur) gaat Prem bij gezinnen langs waar een jongeren tussen de 12 en 17 jaar een zooitje van hun leven maken, zoals Ieteke in de eerste aflevering. Prem heeft een nogal directe manier van aanpak welke voor Ieteke goed uitpakte. Prem opent deuren die tot dan toe gesloten waren voor Ieteke en haar moeder. Door zijn directe aanpak lukt het Prem om weer een stukje positiviteit in Ietekes leven te brengen.
In de eerste aflevering, en waarschijnlijk ook in de volgende aflevering, wordt nog eens benadrukt hoe de jeugdhulpverlening en alle betrokken instanties traag werken en falen. Uit de reacties op de eerste uitzending blijkt ook veel boosheid en verdriet van jongeren en ouders die hetzelfde mee hebben gemaakt. Het is mooi dat de jongeren in het programma van Prem een herkansing krijgen en dat Prem meer voor elkaar krijgt dan alle andere betrokkenen. Aan de andere kant rijzen vragen als: hoe loopt dit verder in de toekomst? Hoe gaat het de jongeren af als Prem niet met zijn directe aanpak er is? Zijn deze gezinnen, zoals ook bij Ieteke, niet gebaat aan systeemtherapie en meer begeleiding voor het gezin als geheel in plaats van alleen moeder of alleen Ieteke? Deze vragen worden niet beantwoord. Misschien is het een goed idee om later nog een terug te keren bij de jongeren om te kijken of de aanpak van Prem gewerkt heeft?
3 reacties op “Herkansing voor ontspoorde kinderen”
Ik heb zojuist twee afleveringen van ‘de Herkansing’ gezien en ben het tot nu toe niet heel erg met de aanpak van Prem eens. Hij lijkt snel en oppervlakkig op het probleem in te gaan en wil het oplossen door het kind in de oude situatie te plaatsen, wat mijns inziens niet realistisch is, nog haalbaar als het kind weer in de originele situatie komt. Ik vraag me af wat andere deskundigen hier van vinden.
Ik heb een dochter die ontspoord is. Wat me opvalt, dat er totaal geen hulp voor ouders is.
Ik ben erg boos en verdrietig. Van bureau Jeugdzorg hoef je al helemaal niks te verwachten.
Ik mis praat groepen waar onders ervaringen kunnen delen. En elkaar kunnen steunen.
Beste GJ Haitjema,
In mijn werk hoor ik vaker dat ouders praatgroepen en lotgenoten contact missen. Stichting Balans is in dit gat gesprongen en doet mijn inziens goed werk. Ook zie ik steeds vaker ouders zelf praatgroepen beginnen met goede resultaten.
Succes en hopelijk kunnen u en uw dochter ergens een plekje krijgen zodat u gehoord en geholpen wordt!
Mvg,
Moniek Coorn