Auteur: Moniek Coorn-Baaij

Wetenschappers hebben een nieuwe functie van de amygdala ontrafeld: dit deel van ons brein helpt ons dieren herkennen. De onderzoekers verzamelden 41 mensen. Alle proefpersonen hadden epilepsie en moesten binnenkort geopereerd worden. Voor die operatie waren elektroden in hun hersenen geplaatst. En dat maakte de proefpersonen zeer geschikt voor dit onderzoek: elektroden kunnen namelijk op heel precieze wijze de hersenactiviteit in de gaten houden. De onderzoekers lieten de proefpersonen honderd foto’s zien. Op de foto’s stonden mensen, dieren, objecten en monumenten. De wetenschappers keken waar zenuwcellen in de amygdala en omringende delen van de hersenen op reageerden. De amygdala is nauw betrokken bij emoties, maar onderzoekers ontdekten dat dit deel van het brein nog een andere functie heeft. Namelijk: dieren herkennen. Het rechterdeel van de amygdala reageerde namelijk alleen op dieren en opvallend genoeg niet op mensen, zo concluderen de onderzoekers in het blad Nature Neuroscience.OnderscheidWelk dier de proefpersonen voorgeschoteld kregen, maakte niet uit. Ze reageerden bijvoorbeeld even sterk op zoogdieren als op vogels. En ook werd er geen onderscheid gemaakt tussen dieren die gevaarlijk of ongevaarlijk waren.De onderzoekers denken wel te weten waarom de amygdala zo sterk op dieren reageert. De eigenschap zou stammen uit de tijd waarin dieren een zeer belangrijke rol in een mensenleven innamen. De tijd waarin oermensen op de dieren joegen en tegelijkertijd zelf op het menu stonden van dieren.

Bron: www.scientas.nl

Tussen de kindertijd en de adolescentie vinden veel veranderingen plaats. Naast veranderingen in opvoedgedrag van de ouders, verandert het gedrag en de persoonlijkheid van kinderen. Ouders vertonen, naarmate kinderen ouder worden, minder overreactief opvoedgedrag (kritiek, stem verheffen) en minder warmte en betrokkenheid. Kinderen vertonen naarmate zij ouder worden minder agressie en meer regeloverschrijdend gedrag (spijbelen, vandalisme). Kinderen worden tevens minder extravert, ordelijk, emotioneel stabiel, en vindingrijk.
Niet alle kinderen veranderen hetzelfde: kinderen, die op jonge leeftijd extraverter, ordelijker, emotioneel stabieler en vindingrijker zijn, dalen minder in deze persoonlijkheidskenmerken. Dat schrijft pedagoge Amaranta de Haan in haar proefschrift. De Haan onderzocht de relaties tussen de ontwikkeling in opvoedgedrag, probleemgedrag en persoonlijkheid in de periode tussen 6 en 17 jaar.
De mate waarin het agressieve en regeloverschrijdende gedrag van kinderen veranderde, blijkt samen te hangen met veranderingen in opvoedgedrag en in persoonlijkheidskenmerken. Als ouders meer overreactiviteit en weinig warmte vertoonden terwijl hun kinderen ouder werden, daalden kinderen minder in agressie en stegen zij sterker in regeloverschrijdend gedrag. Kinderen die sterker daalden in extraversie, ordelijkheid, emotionele stabiliteit en vindingrijkheid, vertoonden meer probleemgedrag in de adolescentie.
Verder schrijft de Utrechtse pedagoge dat persoonlijkheidskenmerken van kinderen, meer nog dan opvoedgedrag, belangrijk zijn voor de ontwikkeling van kinderen. Vooral extraversie en welwillendheid waren belangrijk voor het ouderlijk opvoedgedrag, dat weer gerelateerd was aan probleemgedrag. Hiernaast was overreactief opvoedgedrag minder sterk aan probleemgedrag gerelateerd voor meer extraverte, welwillende, ordelijke, en vindingrijke kinderen.

Bron: Universiteit van Utrecht

Een tweetalige opvoeding heeft een aantoonbare invloed op de hersenen van baby’s. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers ontdekt. Als baby’s opgroeien in een tweetalige omgeving blijft hun brein tot een jaar na hun geboorte gevoelig voor vreemde woorden. De hersenen van baby’s die slechts met één taal worden geconfronteerd, reageren na tien maanden nauwelijks nog op klanken en woorden uit andere talen. Dat meldt nieuwssite Physorg.com op basis van een onderzoek van wetenschappers aan de Universiteit van Washington.“Het tweetalige brein is fascinerend, omdat het menselijke vermogen om flexibel te denken er in wordt weerspiegeld”, verklaart hoofdonderzoekster Patricia Kuhl.

“Tweetalige baby’s leren al heel snel dat objecten en gebeurtenissen twee namen hebben. Ze kunnen heel makkelijk switchen tussen deze verschillende etiketten. Dat is meteen een goede oefening voor hun brein”, aldus Kuhl.
De onderzoekers kwamen tot hun bevindingen door hersenscans te maken van baby’s die naar achtergrondgeluiden in verschillende talen luisterden. De kinderen waren allemaal tussen de zes en twaalf maanden oud. Gedurende deze periode stelt het menselijk brein zich in op de geluiden van de moedertaal.
Uit de studie bleek echter dat de hersenen van tweetalige kinderen nog erg actief werden als ze twee verschillende talen op hetzelfde moment hoorden. Het brein van baby’s die slechts vertrouwd waren met één taal, reageerde nauwelijks als er geluiden uit verschillende talen door elkaar heen werden afgespeeld.

De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Phonetics.
Volgens de onderzoekers suggereren de uitkomsten van het onderzoek dat het brein van een tweetalig kind gedurende een langere periode flexibel blijft op taalkundig gebied.
“Bij kinderen die maar met één taal worden opgevoed, vernauwt het taalkundig bewustzijn zich aan het einde van het eerste levensjaar”, aldus onderzoeker Adrian Garcia-Sierra. “Bij tweetalige baby’s gebeurt dit waarschijnlijk pas later.”

Bron: Nu.nl

85 procent van de kinderen vindt dat ze hun gamegedrag onder controle hebben, 3 procent vindt zichzelf gameverslaafd en 13 procent een beetje gameverslaafd. Dat blijkt uit onderzoek onder negenhonderd kinderen van 8 tot 14 jaar van het Jeugdjournaalpanel Jeugdpeil.
Verreweg de meeste kinderen gamen met vrienden die ze al kennen. Ruim 10 procent speelt wel eens tegen onbekenden op internet. Van hen heeft 12 procent ooit iets vervelends meegemaakt. De helft van de meisjes vertelt dit aan de ouders; jongens vertellen het meestal niet en doen ze dat toch, dan eerder aan vrienden dan ouders.
Gamen is niet goed voor je, zegt 40 procent van de kinderen, vooral omdat ze door het gamen minder buiten spelen. 25 procent vindt wel dat gamen goed is, want je zou er vrolijker en slimmer van worden. De verslaafde kinderen noemen gamen ‘gewoon te leuk’ en willen steeds een nieuw level bereiken.

Bron: NJI

Uit een groot Amerikaans onderzoek onder broertjes en zusjes met een oudere broer of zus met autisme, is gebleken dat de kans op een tweede kind met autisme binnen het gezin groter is dan gedacht. Uit de studie is gebleken dat de kans gemiddeld 18 procent is, terwijl dit voorheen werd geschat op 3 tot 10 procent.
Het onderzoek aan de Universiteit van Californië is uitgevoerd onder 664 kinderen jonger dan 3 jaar, met een oudere broer of zus met autisme. De kinderen waren aan het begin van de studie tussen de zes en acht maanden oud.
Voor het testen van de kinderen werd een speciaal voor autisme ontwikkelde tool gebruikt, waarmee de nonverbale en de verbale communicatie werden gemeten, maar ook de motoriek.
Bij 132 van de 664 kinderen die aan het onderzoek deelnemen, werd op 3-jarige leeftijd een stoornis in het autistisch spectrum vastgesteld. Van deze 132 kinderen kregen er 54 de diagnose autisme. De overige 78 kinderen bleken een aan autisme verwante stoornis te hebben.
Dat deze studie een hogere risicofactor laat zien dan eerdere onderzoeken, komt volgens de onderzoekers omdat er bij dit onderzoek andere criteria zijn gehanteerd. In dit eerste grote onderzoek naar autisme onder broers en zussen, werden de kinderen al gevolgd voordat de eventuele diagnose werd gesteld.
Volgens de onderzoekers zijn genen een belangrijke factor bij autisme, maar spelen ook andere niet-genetische factoren een rol. Die factoren zijn echter nog niet uitgekristalliseerd. Uit het onderzoek bleek wel dat bij gezinnen waar meerdere oudere kinderen met autisme voorkomen, er een verhoogd risico van zelfs 32 procent is op een volgend kind met autisme. Ook lopen mannen ook groter risico dan vrouwen. Dit laatste is ook in andere studies aangetoond.

Bron: Gezondheidsnet.nl / BBC op balansdigitaal.nl